02.01.2020
Głównym elementem zarządzania ryzykiem jest analiza ryzyka. Polega ona na identyfikacji zagrożeń, wyznaczaniu potencjalnych scenariuszy awaryjnych oraz na określeniu prawdopodobieństwa, wielkości skutków i wskaźnika ryzyka wystąpienia tych scenariuszy awaryjnych.
W celu zapewnienia bezpieczeństwa instalacji procesowych stosowane są różne ilościowe, półilościowe oraz jakościowe metody analizy ryzyka. Na poniższym diagramie przedstawiliśmy podział metod analiz ryzyka:
Wybór właściwej metody analizy ryzyka zależy od wielu czynników. Są to np. zapotrzebowanie na prowadzenie badań, rodzaj dostępnych danych, potencjał zagrożeń, konkretny element analizy ryzyka, faza cyklu życia projektu, polityka bezpieczeństwa przedsiębiorstwa a także dostępne źródła. Nie ma jednak jednej właściwej metody, którą można by zastosować do analizy ryzyka dla każdej instalacji procesowej. Wszystkie metody analizy ryzyka wymagają znacznego poziomu informacji dla możliwości zastosowania różnych technik, założeń, wymagań oraz narzędzi. Przedsiębiorstwa stosujące duże ilości niebezpiecznych substancji i preparatów chemicznych poszukują prostych metod, niewymagających wielu zasobów, odpowiednich do różnych instalacji i procesów, w których są stosowane substancje niebezpieczne o danych właściwościach.
Najczęściej wykorzystywane rodzaje analizy ryzyka:
W poniższej tabeli przedstawiliśmy metody analizy ryzyka procesowego stosowane na poszczególnych etapach analizy ryzyka:
Ryzyko indywidualne (RI)
Ryzyko indywidualne (RI) jest wyrażone za pomocą wskaźnika ryzyka. Jest to miara ryzyka w odniesieniu do pojedynczego człowieka znajdującego się w określonej lokalizacji. Uwzględnia możliwość wystąpienia skutków śmiertelnych w wyniku zdarzenia awaryjnego dla pojedynczego człowieka znajdującego się w punkcie (x,y) strefy zagrożenia oraz czas, w którym te skutki mogą wystąpić.
Typowa wartość akceptowalnego ryzyka indywidualnego wynosi 10-6/rok. Wartość tego wskaźnika obliczana jest na podstawie prawdopodobieństwa wystąpienia, możliwego zasięgu i oszacowanych następstw dla człowieka.
Poprzez naniesienie wartości ryzyka indywidualnego na obszar strefy zagrożenia, w którym znajduje się człowiek oraz połączenie punktów o tej samej wartości ryzyka otrzymujemy izokrzywe ryzyka indywidualnego:
Ze względu na zróżnicowanie osobowości, charakterów, zachowań i podatności ludzi, czyli na indywidualność każdego człowieka, ryzyko indywidualne jest określane dla ?przeciętnej osoby?, dzięki czemu ułatwione jest jego porównanie i analiza.
Obliczanie ryzyka indywidualnego:
Dla instalacji, w której możliwe jest istnienie więcej niż jednego scenariusza awaryjnego wskaźnik ryzyka indywidualnego oblicza się z zależności:
gdzie:
Ci - częstość występowania i-tego zdarzenia wyjściowego (ZWYi),
Pi - prawdopodobieństwo, że ZWYi wywoła skutki śmiertelne w punkcie (x,y),
i - liczba zdarzeń wyjściowych w analizowanym przypadku,
Pi jest określone poprzez analizę efektów fizycznych i skutków. Miarą prawdopodobieństwa wystąpienia niepożądanych skutków jest funkcja probitowa.
Ryzyko grupowe (RG).
Ryzyko grupowe (RG) jest wyrażone za pomocą wskaźnika ryzyka grupowego. Jest to miara ryzyka w odniesieniu do grupy osób narażonych na dany scenariusz awaryjny. Zależy od instalacji, zdarzenia awaryjnego oraz rozkładu populacji. Uwzględnia możliwość wystąpienia skutków śmiertelnych w wyniku zdarzenia awaryjnego dla grupy ludzi.
Poprzez naniesienie wartości ryzyka grupowego na wykres zależności liczby ofiar śmiertelnych (L) od częstości występowania scenariusza awaryjnego (C) otrzymujemy krzywe C-L rozkładu ryzyka grupowego:
Ryzyko grupowe może dotyczyć całej społeczności krajowej lub międzynarodowej albo społeczności zamieszkującej tereny wokół zakładów o zwiększonym ryzyku oraz pracujących w tych zakładach.
Bibliografia: